OZON – trzy-atomowa cząsteczka tlenu. Jest silnym utleniaczem, nietrwałym i szybko ulegającym rozkładowi, zwłaszcza pod wpływem temperatury lub substancji katalitycznych. Do zastosowań medycznych wytwarzany jest z czystego tlenu w wyniku wyładowań elektrycznych.
Ozon coraz szerzej wykorzystuje się w medycynie, szczególnie w leczeniu pacjentów, u których stwierdza się całkowitą odporność bakterii na różnego rodzaju antybiotyki i sulfonamidy.
Jego silne własności bakteriobójcze i grzybobójcze, głównie na beztlenowce, wynikają z bardzo wysokiego potencjału redukcyjnego – oksydacyjnego, niszczącego większość struktur enzymatycznych mikroorganizmów. Mechanizm działania ozonu na wirusy polega nie na destrukcji, jak przy bakteriach, lecz na ich dezaktywacji. Odbywa się to na zasadzie oksydacji powodującej dezaktywację receptorów wirtualnych, niezbędnych do tworzenia wiązania ze ścianką komórki, do której ma wniknąć. W ten sposób zostaje zablokowany mechanizm reprodukcji wirusów na poziomie pierwszej fazy inwazji komórkowej.
Zabieg ozonoterapii może odbywać się na trzy różne sposoby – w postaci autohemotransfuzji, wlewów dożylnych ozonowanej soli lub bezpośrednio na zmienione chorobowo miejsca (zewnętrznie). Lekarz ustala odpowiednią formę podania ozonu, dawkę oraz częstotliwość zabiegów.
Wskazania do ozonoterapii:
Fibromialgia
Stwardnienie rozsiane (SM)
Obniżona odporność
Infekcje bakteryjne
Infekcje wirusowe
Zakażenia grzybiczne
Zespół chronicznego zmęczenia
Polineuropatia
Cukrzyca i stopa cukrzycowa
Żylaki, zgorzele, przetoki
Choroba niedokrwienna mięśnia sercowego
Zespół niedokrwiennego mózgu
Nadciśnienie tętnicze
Zakażenia jamy ustnej
Ostre i przewlekłe stany zapalne zatok
Choroby pasożytnicze
Choroby oczu (zaćma, zapalenie spojówek)
Stany zapalne jelit
Zwyrodnienie plamki żółtej
WZW
Artretyzm
Borelioza
Migrena
Pourazowe patologie narządów ruchu
Zapalenie kości i szpiku kostnego
Alergie
Oparzenia
Trudno gojące się rany, trądzik